Στον οικισμό του «Λουζίνικου» υπάρχει το τέταρτο κατά σειρά πέτρινο τοξωτό γεφύρι της ρεματιάς της Καλιακούδας (Ξεριά). Διατηρείται σε πολλή καλή κατάσταση, μόνο που το έχουν τσιμεντάρει από πάνω και σκεπάστηκε το καλντερίμι που υπήρχε.
To γεφύρι του Λουζίνικου
Αφού περάσουμε λοιπόν αυτό το τοξωτό γεφύρι, αριστερά μας είναι η εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, και δεξιά μας ξεκινάει καλντερίμι ανηφορικό, ευθύ, με κατεύθυνση σχεδόν βόρεια.
Το ακολουθούμε, και μετά από εκατό μέτρα περίπου χαλάει σιγά – σιγά το καλντερίμι και συνεχίζει μονοπάτι, το οποίο αμέσως μετά μας βγάζει σε αγροτικό δρόμο. Ακολουθούμε τον αγροτικό δρόμο με κατεύθυνση πάλι βόρεια, περνάμε ανάμεσα από ελαιοπερίβολα, και μετά από δεκαπέντε λεπτά πορείας, και αφού περάσουμε δυο στάβλους που είναι πλάι στο δρόμο δεξιά, τερματίζει ο δρόμος και συνεχίζει πλέον μονοπάτι. Ακολουθώντας λοιπόν το μονοπάτι, μετά από λίγο συναντάμε λίγα μέτρα καλντερίμι.
Στη δεξιά μας μεριά έχουμε συνέχεια τη ρεματιά της Καλιακούδας (Ξεριά) πολύ κοντά μας. Συνεχίζουμε σε μονοπάτι καθαρό, φαρδύ, με ελαφρά ανηφορική πορεία. Το μονοπάτι αρχίζει και στρίβει σιγά – σιγά προς τ’ αριστερά κάνοντας ένα μεγάλο τόξο και απομακρύνεται από τη ρεματιά της Καλιακούδας. Έχουμε πλέον κατεύθυνση βορειοδυτική, και δεξιά μας, κοντά στο μονοπάτι, κατεβαίνει μια άλλη μικρότερη ρεματιά.
Η ρεματιά του Ξεριά
Όσο προχωρούμε τόσο πλησιάζουμε προς αυτή τη ρεματιά, και τελικά το μονοπάτι μπαίνει μέσα στην κοίτη αυτής της ρεματιάς, στο σημείο ακριβώς που ενώνονται δυο μικρότερες ρεματιές και σχηματίζουν αυτήν που είχαμε πλάι μας δεξιά. Η τοποθεσία αυτή λέγεται «Διπόταμα».
Εδώ το μονοπάτι στρίβει λίγο προς τα δεξιά και ακολουθεί την πορεία της δεξιάς ρεματιάς, που έχει κατεύθυνση από βορρά προς νότο. Για λίγα μέτρα η πορεία του είναι μέσα στην κοίτη, και αμέσως μετά ένα μονοπάτι φεύγει προς τα δεξιά και πάει για Αϊ-Θανάση και μετά Λέσχιανη, ενώ το μονοπάτι που πάει για Κάτω Κερασιά φεύγει προς τ’ αριστερά κι αρχίζει ν’ ανηφορίζει στην πλαγιά.
Το μονοπάτι κοντά στον Κοκκνόβραχο
Η βλάστηση είναι συνέχεια θαμνώδης με πουρνάρια, και ο ορίζοντας εδώ είναι περιορισμένος, γιατί είμαστε ακόμη μέσα στη ρεματιά.
Όσο ανηφορίζουμε στην πλαγιά τόσο πιο ευδιάκριτο γίνεται το μονοπάτι. Μπροστά μας και λίγο δεξιότερα υπάρχουν, ψηλά απόκρημνα βράχια. Το μονοπάτι περνάει λίγο αριστερότερα από τα βράχια αυτά και ανηφορίζει με κατεύθυνση σχεδόν βορειοδυτική. Φτάνοντας στο τέρμα της ανηφοριάς υπάρχει δεξιά μας μαντρί, και αμέσως απλώνεται μπροστά μας μεγάλο σιτοχώραφο.
Βαδίζουμε στην αριστερή άκρη του χωραφιού
Αριστερά μας περνάει αγροτικός δρόμος τον οποίο πλησιάζουμε, και τελικά το μονοπάτι μπαίνει μέσα στο δρόμο. Τον ακολουθούμε για λίγο, κι εκεί που αρχίζει και στρίβει ο δρόμος προς τ’ αριστερά, αφήνουμε το δρόμο και ακολουθούμε μονοπάτι που κατευθύνεται βορειοανατολικά προς ένα άλλο μεγάλο σιτοχώραφο που είναι μπροστά μας.
Δεξιά μας, πολύ κοντά, υπάρχει ένα άλλο μαντρί. Συνεχίζοντας φτάνουμε στο σιτοχώραφο και το διασχίζουμε κοντά στο βορειοδυτικό του σύνορο. Στη βόρεια πλευρά του υπάρχει μονοπάτι καθαρό, φαρδύ και ευδιάκριτο, το οποίο κατηφορίζει ομαλά ανάμεσα από θαμνώδη βλάστηση με πουρνάρια. Το μονοπάτι όσο κατηφορίζει τόσο πλησιάζει προς την κοίτη της ρεματιάς, και τελικά βαδίζει πλάι, αριστερά από την κοίτη. Συνεχίζει με πορεία σχεδόν βόρεια και είναι καθαρό και ομαλό. Σε λίγο συναντάμε αγροτικό δρόμο τον οποίο διασχίζουμε εγκαρσίως και συνεχίζουμε από την άλλη μεριά του στο μονοπάτι που κατευθύνεται ευθεία μπροστά. Δεξιά μας υπάρχει ένα άλλο μικρό σιτοχώραφο και βαδίζουμε στην αριστερή του άκρη.
Από ‘δω και μετά αρχίζει να στενεύει το μονοπάτι από τα πουρνάρια που είναι δεξιά και αριστερά. Τελικά κλείνει τελείως και αναγκαζόμαστε να βαδίσουμε για λίγο μέσα στο κτήμα με τις αμυγδαλιές που είναι πλάι μας. Αμέσως μετά όμως, και για λίγα μέτρα, το μονοπάτι χάνεται τελείως, γιατί με τα οργώματα που έχουν κάνει στο κτήμα αυτό με τις αμυγδαλιές το έχουν χαλάσει. Μετά από πενήντα μέτρα όμως το ξαναβρίσκουμε, και λίγα μέτρα μετά συναντάμε και καλντερίμι το οποίο διατηρείται για δέκα μέτρα περίπου, αλλά μετά κόβεται από τον άσφαλτο που έρχεται και πλησιάζει λοξά από αριστερά. Για διακόσια μέτρα περίπου ο άσφαλτος έχει βαδίσει πάνω στο μονοπάτι-καλντερίμι. Ακολουθούμε λοιπόν τον άσφαλτο για διακόσια μέτρα, και κατόπιν φεύγουμε δεξιά από τον άσφαλτο και ακολουθούμε το μονοπάτι το οποίο κατηφορίζει προς τη μικρή ρεματιά που είναι δεξιά μας. Τελικά όμως το μονοπάτι μπαίνει σε αγροτικό δρόμο τον οποίο και ακολουθούμε. Αμέσως στρίβει αριστερά, και εδώ ακριβώς έρχεται κι άλλος αγροτικός από δεξιά και ενώνονται.
Ακολουθούμε πλέον πορεία βορειοδυτική, έχοντας αριστερά μας πολύ κοντά τον άσφαλτο. Όσο προχωρούμε τόσο πλησιάζουμε προς τον άσφαλτο, όπου τελικά ο αγροτικός δρόμος που βαδίζουμε μπαίνει λοξά μέσα στον άσφαλτο. Στο σημείο αυτό εμείς ακολουθούμε τον αγροτικό δρόμο που φεύγει λοξά προς τα δεξιά και κατηφορίζει προς την Κάτω Κερασιά, της οποίας τα σπίτια βλέπουμε μπροστά μας.
Το γεφύρι της Κάτω Κερασιάς
Συνεχίζοντας να κατηφορίζουμε, βρίσκουμε πολλά στοιχεία καλντεριμιού μέσα στο δρόμο, και πιο κάτω λίγο καλντερίμι. Τελικά φτάνουμε μέσα στη λάκκα της Κάτω Κερασιάς, περνάμε πάνω από το τοξωτό γεφύρι που είναι πίσω από το νεκροταφείο, και φτάνουμε στην πλατεία βαδίζοντας σε λίγο καλντερίμι που διατηρείται σε καλή κατάσταση.
Από το βιβλίο του Νίκου Χαρατσή
«ΟΔΗΓΟΣ ΠΗΛΙΟΥ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΕΣ»
Διαδρομές σε καλντερίμια και μονοπάτια στο βουνό των Κενταύρων
Εκδόσεις: ΓΡΑΦΗ