Ξεκινάμε από την πλατεία της Κάτω Κερασιάς και, κατηφορίζοντας από το καλντερίμι, περνάμε πάνω από το τοξωτά γεφύρι που είναι λίγα μέτρα νοτιοανατολικά της πλατείας. Κάτω από το γεφύρι περνάει το κερασιώτικο ρέμα. Το χτίσιμο του γεφυριού αυτού τελείωσε στις 04 Απριλίου του 1886. Τα τελευταία χρόνια αναστηλώθηκε από τους κερασιώτες και σώθηκε από την κατάρρευση που ήταν βέβαιη. Πάνω του περνάει το καλντερίμι το οποίο εδώ διατηρείται σε πολλή καλή κατάσταση.
Περνώντας λοιπόν το κερασιώτικο ρέμα πάνω από το πέτρινο γεφύρι, κατευθυνόμαστε νοτιοδυτικά αφήνοντας δεξιά μας το νεκροταφείο και την εκκλησία, και αμέσως μετά βρίσκουμε το μονοπάτι που βαδίζει στην αρχή της πλαγιάς και κατευθύνεται νότια ανηφορίζοντας. Ετούτο το μονοπάτι ήταν καλντερίμι το οποίο τώρα έχει χαλάσει. Ανηφορίζοντας όμως συναντάμε κάπου-κάπου μικρά τμήματα καλντεριμιού. Συνεχίζοντας την πορεία μας σ’ αυτό το μονοπάτι-καλντερίμι, πλησιάζουμε σιγά-σιγά προς τον άσφαλτο που περνάει δεξιά μας. Λίγο πριν φτάσουμε στον άσφαλτο, το μονοπάτι-καλντερίμι γίνεται αγροτικός δρόμος ο οποίος πλησιάζει στον άσφαλτο, εφάπτεται σ’ ένα σημείο μ’ αυτόν, και στη συνέχεια αρχίζει και απομακρύνεται σιγά-σιγά ακολουθώντας πορεία ομαλή με κατεύθυνση ανατολική-νοτιοανατολική.
Μετά από λίγο φεύγει αγροτικός δρόμος προς τα δεξιά με κατεύθυνση νοτιοδυτική. Εμείς ακολουθούμε το δρόμο που κατευθύνεται ανατολικά, και αφού κατηφορίσει λιγάκι αρχίζει αμέσως μετά και ανηφορίζει απότομα. Λίγο πιο πάνω, αριστερά από το δρόμο υπάρχει προσκυνητάρι, και αμέσως μετά, αρχίζοντας ο δρόμος να στρίβει λιγάκι δεξιά, φεύγει άλλος αγροτικός δρόμος προς τ’ αριστερά. Συνεχίζουμε εμείς στο δρόμο που ανηφορίζει κάπως απότομα, και μετά από λίγα μέτρα υπάρχει άλλος αγροτικός δρόμος που φεύγει λοξά προς τα δεξιά. Ακολουθούμε αυτόν το δρόμο, και αμέσως μετά μπαίνουμε σε κτήμα με αμυγδαλιές. Βαδίζουμε στη βορινή άκρη αυτού του κτήματος, και αμέσως ξανασυναντάμε τον αγροτικό δρόμο τον οποίο ακολουθούμε για λίγο. Αμέσως μετά βγαίνουμε αριστερά από το δρόμο και συνεχίζουμε σε μονοπάτι, το οποίο μετά από λίγο μας βγάζει σε ξέφωτο. Οι ντόπιοι τα ξέφωτα αυτά μέρη τα λένε μελίστρες. Από τούτο το ξέφωτο έχουμε ευρύ ορίζοντα. Αριστερά και χαμηλά, μέσα στη ρεματιά, βλέπουμε την Κάτω Κερασιά. Μπροστά μας, στον κοντινό ορίζοντα, κατεβαίνει από δεξιά το κερασιώτικο ρέμα, και μπροστά μας, πιο ψηλά και μακριά, τις πλαγιές που αρχίζουν από την Ανω Κερασιά που είναι βορειοδυτικά, μέχρι τις ψηλές πλαγιές κοντά στον Πουριανό Σταυρό που είναι ανατολικά.
Από το ξέφωτο αυτό φεύγει το μονοπάτι και ακολουθεί στην αρχή νοτιοανατολική πορεία, έχοντας αριστερά μικρό κτήμα με αραιές αμυγδαλιές. Αμέσως φτάνουμε σε αβαθή μικρή ρεματιά, την οποία αφού περάσουμε, αλλάζει κατεύθυνση το μονοπάτι και κατευθύνεται βορειοανατολικά. Το μονοπάτι είναι καθαρό, ανοιχτό, φαρδύ και δεν παρουσιάζει πρόβλημα. Δια- γράφει μια ανοιχτή τοξοειδή πορεία πάνω σε ομαλή ράχη, και κατευθύνεται πάλι νοτιοανατολικά προς μια άλλη μικρή ρεματιά. Βγαίνοντας απ’ αυτή τη μικρή ρεματιά, ακολουθεί πάλι ομαλή τοξοειδή πορεία σε άλλη ομαλή ράχη, και η πορεία του από βορειοανατολική που είναι στην αρχή, γίνεται ανατολική – νοτιοανατολική. Εδώ αρχίζει να κατηφορίζει σιγά-σιγά, και τελικά μπαίνει μέσα στην κοίτη του κερασιώτικου ρέματος.
Το Κερασιώτικο ρέμα
Για δέκα λεπτά περίπου το μονοπάτι βαδίζει πλάι από την κοίτη, άλλοτε στη δεξιά και άλλοτε στην αριστερή όχθη. Αυτή η μικρή διαδρομή μέσα στην κοίτη του ρέματος είναι πολλή ωραία, γιατί υπάρχουν συνέχεια πλατάνια ψηλά που σκιάζουν την πορεία μας. Στο ρέμα τρέχει λίγο νερό χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα στο μονοπάτι, και υπάρχουν αρκετά πουλιά πάνω στα δένδρα που μας συντροφεύουν.
Μετά απ’ αυτά τα δέκα λεπτά πορείας στις όχθες του ρέματος, φεύγει το μονοπάτι από την αριστερή όχθη και ανηφορίζει σχετικά απότομα, απομακρυνόμενο λιγάκι από την κοίτη. Κατόπιν βαδίζει σε οριζόντια πορεία ανάμεσα από δρεις χαμηλές, πουρνάρια και λίγα σπάρτα, οπότε μετά από λίγο κατηφορίζει μέσα σε μικρό κτήμα με μηλιές και ξαναπλησιάζει στην αριστερή όχθη της κοίτης. Βαδίζει για λίγο στην αριστερή όχθη παράλληλα με το ρέμα, και αμέσως μετά βγαίνει σε αγροτικό δρόμο. Εδώ ο δρόμος έχει πάρει το μονοπάτι και βαδίζει πάνω σ’ αυτό. Ακολουθούμε λοιπόν το δρόμο με κατεύθυνση νοτιοανατολική και, μετά από εβδομήντα μέτρα περίπου, πάνω σε μια απότομη δεξιά στροφή του, φεύγει το μονοπάτι από την έξω μεριά της στροφής, και ανηφορίζει ανάμεσα από τη θαμνώδη βλάστηση. Εδώ υπάρχουν χαμηλές δρεις, σπάρτα και λίγα πουρνάρια. Χρειάζεται λίγη προσοχή σε τούτο το μέρος, γιατί το μονοπάτι στενεύει αρκετά από τη βλάστηση, υπάρχουν και μερικές γιδόστρατες που μπερδεύουν την πορεία του, και μπορεί να ταλαιπωρηθούμε άσκοπα. Όσο ανεβαίνουμε, το μονοπάτι μπαίνει μέσα σε δενδρώδη βλάστηση με δρεις κυρίως, και πλησιάζει σιγά-σιγά προς το δρόμο ο οποίος βαδίζει δεξιά μας. Τελικά μπαίνει μέσα στο δρόμο, και βαδίζουμε για διακόσια μέτρα Περίπου στον αγροτικό αυτό δρόμο. Παρ’ όλο που το ανοιχτό μονοπάτι βγαίνει στο δρόμο, το κανονικό μονοπάτι συνεχίζει να βαδίζει αριστερά από το δρόμο, πολύ κοντά του, αλλά είναι κλεισμένο από βλάστηση άγρια και δεν περπατείται. Ο ντορός του βέβαια διακρίνεται και μπορεί να ανοιχτεί αυτό το μικρό διάστημά του που είναι κλεισμένο. Φτάνουμε τελικά στη Λέσχιανη, βαδίζοντας αυτά τα τελευταία διακόσια μέτρα στον αγροτικό δρόμο.
Πέντε καλύβια όλα κι όλα είναι η Λέσχιανη, χωμένη σε μια γούβα, κοντά στη ρεματιά που άλλοτε κατέβαιναν τα ορμητικά νερά της Καλιακούδας. Πέντε καλύβια και μια εκκλησιά όλα κι όλα, που όμως, χειμώνα – καλοκαίρι, θα βρεις έναν άνθρωπο να πεις μια κουβέντα. Αυτή είναι η Λέσχιανη, το αντάρτικο λημέρι, το σταυροδρόμι του βόρειου Πηλίου. Δεξιά από το δρόμο υπάρχει μια παλιά βρύση με καλό δροσερό νερό, και αριστερά η εκκλησιά της Παναγιάς.
Φτάνοντας μέχρις εδώ, αξίζει τον κόπο να περπατήσουμε πέντε λεπτά ακόμη, ακολουθώντας μονοπάτι που περνάει ακριβώς μπροστά από τη βρύση και κατευθύνεται νοτιοανατολικά. Μια έκπληξη μας περιμένει μέσα στη ρεματιά της Καλιακούδας. Ένα πέτρινο το γεφύρι με τρεις καμάρες. Το μεγαλύτερο παραδοσιακό γεφύρι στο είδος του που σώζεται σε καλή κατάσταση στο Πήλιο. Είναι το δεύτερα κατά σειράν γεφύρι στη διαδρομή της ρεματιάς της Καλιακούδας.
Το γεφύρι της Kάτω Κερασιάς
Από το βιβλίο του Νίκου Χαρατσή «ΟΔΗΓΟΣ ΠΗΛΙΟΥ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΕΣ»
Διαδρομές σε καλντερίμια και μονοπάτια στο βουνό των Κενταύρων
Εκδόσεις: ΓΡΑΦΗ