Είναι μια διαδρομή που πρώτα ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος καλντερίμι. Τώρα σ’ ένα μεγάλο τμήμα της διαδρομής έχει παραμείνει το καλντερίμι, και το υπόλοιπο τμήμα έχει καταστραφεί από νεροφαγώματα και από τον άσφαλτο που έχει καλύψει ένα μικρό τμήμα του καλντεριμιού. Είναι μια διαδρομή που δεν έχει ιδιαίτερα προβλήματα, είναι ανοιχτή και καθαρή.

Στα παλιά χρόνια που δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα ούτε και οι δρόμοι, οι Η μεγάλη στράταΚεραμιδιώτες ξεκινούσαν από το χωριό τους, ακολουθούσαν αυτό το καλντερίμι, έφταναν στα Κανάλια, κι από ‘κει τραβούσαν για Κάτω Κερασιά, Λουζίνικο και κατέληγαν στο Βόλο. Ήταν η μεγάλη στράτα αυτή για το Βόλο, όπως την έλεγαν τότε.

Το ξεκίνημα της διαδρομής αυτής γίνεται από την πλατεία του Κεραμιδιού. Ανεβαίνουμε από το κεντρικό καλντερίμι που οδηγεί προς την έξοδο του χωριού για να πάμε προς Βόλο. Ακολουθούμε για λίγα μέτρα τον άσφαλτο, και εκεί που κάνει την πρώτη στροφή του προς τ’ αριστερά βγαίνοντας από το χωριό, φεύγουμε από τη δεξιά μεριά του δρόμου, ανεβαίνουμε στον όχθο, και αμέσως βρίσκουμε το μονοπάτι. Το ακολουθούμε με κατεύθυνση σχεδόν ανατολική και ανηφορίζουμε, έχοντας αριστερά μας και πιο κάτω τον άσφαλτο. Στην πρώτη στροφή που κάνει προς τα δεξιά το μονοπάτι, αρχίζει και το καλντερίμι το οποίο ανηφορίζει σχετικά απότομα με κατεύθυνση προς νότο. Κάνει λίγα ελαφρά ζικ-ζακ, και φτάνοντας στη ράχη της πλαγιάς συναντάμε ένα μαντρί το οποίο είναι πλάι στον άσφαλτο. Το αφήνουμε αριστερά μας, και αμέσως βγαίνουμε στον άσφαλτο τον οποίο διασχίζουμε λοξά με κατεύθυνση προς νότο.

Στην απέναντι μεριά του ασφάλτου βρίσκουμε εύκολα τη συνέχεια του καλντεριμιού το οποίο και ακολουθούμε. Κατηφορίζουμε ομαλά προς τη ρεματιά που υπάρχει μπροστά μας, ακολουθώντας το καλντερίμι που εδώ διατηρείται σε πολλή καλή κατάσταση.

Φτάνουμε στην κοίτη της ρεματιάς, τη διασχίζουμε και συνεχίζουμε στην απέναντι πλαγιά ανηφορίζοντας ομαλά πάλι σε καλό καλντερίμι. Εδώ η βλάστηση είναι θαμνώδης, με πουρνάρια κυρίως και χαμηλά αράδια. Ανηφορίζουμε ομαλά δίχως κανένα πρόβλημα και, αφού κάνει δυο ζικ-ζακ το καλντερίμι, φτάνουμε στη ράχη της πλαγιάς όπου αριστερά μας υπάρχει μαντρί και δεξιά μας αγροτικός δρόμος στο σημείο που κάνει μία απότομη στροφή. Συνεχίζει για λίγο το καλντερίμι πλάι στον αγροτικό δρόμο με κατεύθυνση σχεδόν προς νότο, και αμέσως ο δρόμος αρχίζει ν’ απομακρύνεται σιγά-σιγά προς τα δεξιά. Μετά από λίγα μέτρα όμως πλησιάζει ξανά, ώσπου τελικά ο δρόμος καλύπτει το καλντερίμι.. Από το σημείο ετούτο παλιότερα έφευγε άλλο καλντερίμι προς τ’ αριστερά, με κατεύθυνση προς ανατολάς και πήγαινε για το Βένετο. Τώρα ο αγροτικός δρόμος που περνάει από ‘δω έχει χαλάσει αυτό το καλντερίμι και δεν διακρίνεται.

Συνεχίζουμε λοιπόν για λίγα μέτρα στον αγροτικό δρόμο με κατεύθυνση προς νότο, και ενώ ο δρόμος στρίβει προς τ’ αριστερά, εμείς ακολουθούμε μονοπάτι το οποίο κατευθύνετάι προς νότο και βαδίζει μέσα στη λάκκα που είναι μπροστά μας. Ανηφορίζουμε ελαφρά, πάντοτε στο μέσον της λάκκας, και σιγά-σιγά συναντάμε υπολείμματα του καλντεριμιού. Το έδαφος εδώ είναι πετρώδες και το καλντερίμι χαλασμένο. Κάνει μερικά ελαφρά ζικ-ζακ και τελικά Παίρνει κατεύθυνση νοτιοδυτική, πλησιάζοντας προς την αριστερή πλαγιά της λάκκας. Εδώ στη δεξιά μας μεριά υπάρχει καλύβι μισογκρεμισμένο. Συνεχίζοντας την πορεία μας συναντάμε λίγό πιο πάνω Περισσότερα στοιχεία καλντεριμιού, αλλά υπάρχουν και πολλές πέτρες σκόρπιες μέσα στο διάβα μας, που χρειάζεται πολλή Προσοχή για να μην συμβεί ατύχημα. Όσο ανηφορίζουμε, συναντάμε σε ορισμένα σημεία τμήματα καλού καλντεριμιού. Τελικά φτάνουμε επάνω σ’ έναν αυχένα, όπου μπροστά μας υπάρχει μία μεγάλη στέρνα, και μπροστά από τη στέρνα περνάει ο άσφαλτος. Κατηφορίζουμε σε μονοπάτι το οποίο περνάει αριστερά από τη στέρνα, ακριβώς πλάι της, και διασχίζοντας τον άσφαλτο περνάμε στην απέναντι μεριά του. Εδώ υπάρχει ένα παλιό νταμάρι εγκαταλειμμένο. Κατηφορίζοντας στη δεξιά μεριά του ασφάλτου, εκεί που τελειώνει αυτό το νταμάρι, ξαναβρίσκουμε ένα μικρό τμήμα καλντεριμιού.

Από την αριστερή μεριά του ασφάλτου φεύγει ο δρόμος που πάει για το Βένετο. Βαδίζοντας στο μικρό αυτό τμήμα του καλντεριμιού, συναντάμε δεξιά μας μικρό πέτρινο κτίσμα μισογκρεμισμένο. Εδώ χάνεται για λίγα μέτρα το καλντερίμι και το ξαναβρίσκουμε αμέσως μετά, αλλά με κάποια δυσκολία, γιατί δεν φαίνεται καλά. Αμέσως όμως ξαναχάνεται γιατί το παίρνει ο άσφαλτος, στον οποίο και βαδίζουμε για εκατό μέτρα περίπου.

Λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στην απότομη αριστερή στροφή που κάνει ο άσφαλτος, ξαναβρίσκουμε αριστερά από το δρόμο το καλντερίμι. Το ακολουθούμε, κάνει ένα ζικ-ζακ και ξανακόβεται αμέσως από τον άσφαλτο.

Το βρίσκουμε όμως στην άλλη μεριά του δρόμου και το ακολουθούμε. Εδώ διατηρείται σε καλή κατάσταση. Κάνει πάλι ένα ζικ – ζακ και ξανακόβεται αμέσως από τον άσφαλτο. Αφού τον διασχίσουμε λοξά το δρόμο, φεύγουμε από την αριστερή του μεριά και ακολουθούμε μονοπάτι το οποίο μετά από λίγα μέτρα κόβεται από τον άσφαλτο. Τον διασχίζουμε ξανά και συνεχίζουμε στο μονοπάτι που βρίσκουμε στην απέναντι μεριά του. Στη δεξιά μεριά αυτού του μονοπατιού υπάρχει πεζούλα με ξερολιθιά. Όσο κατηφορίζουμε μέσα στη μικρή ρεματιά που υπάρχει εδώ, αρχίζουμε και συναντάμε λίγα στοιχεία καλντεριμιού.

Όσο κατηφορίζουμε, το καλντερίμι γίνεται πιο εμφανές και φαρδύ. Λίγα μέτρα μετά, στη δεξιά μας μεριά υπάρχει το εκκλησάκι του Αϊ-Λιά, και αριστερά μας είναι ο άσφαλτος. Εδώ πλέον χάνεται το καλντερίμι και συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε από το μονοπάτι, Όλη η γύρω περιοχή έχει μεγάλες δρεις και το έδαφος έχει κοκκινωπό χρώματο οποίο περνάει μέσα από τα νεροφαγώματα μιας μικρής ρεματιάς, και λίγα μέτρα πιο κάτω συναντάμε βρύση με καλό νερό στην αριστερή μας μεριά. Λίγο πιο αριστερά είναι ο άσφαλτος. Συνεχίζει να κατηφορίζει το μονοπάτι κοντά στον άσφαλτο, και λίγο πιο κάτω συναντάμε δεξιά το εκκλησάκι της Παναγίας.

Συνεχίζοντας στο μονοπάτι και έχοντας αριστερά μας πολύ κοντά τον άσφαλτο, συναντά με λίγο πιο κάτω το καλντερίμι, το οποίο μετά από είκοσι μέτρα περίπου στρίβει λίγο προς τ’ αριστερά και το παίρνει ο άσφαλτος. Βαδίζοντας στον άσφαλτο, υπάρχουν αριστερά μας νταμάρια που βγάζουν την πέτρα των Καναλίων.

Τελειώνοντας αυτά τα νταμάρια βρίσκουμε το μονοπάτι στην αριστερή μεριά του δρόμου, πάνω από τον όχθο του. Μετά από λίγα μέτρα όμως ξανακόβεται από τον άσφαλτο και το βρίσκουμε στην δεξιά του μεριά, αλλά δύσκολα το ξεχωρίζουμε στην αρχή, γιατί έχει καλυφτεί με πέτρες από τη διάνοιξη του δρόμου.

Ακολουθώντας το όμως ξεκαθαρίζει λίγο πιο κάτω, και στη συνέχεια γίνεται καλντερίμι το οποίο κάνει ένα ζικ-ζακ και αμέσως κόβεται από τον άσφαλτο. Τον διασχίζουμε εγκαρσίως και συνεχίζουμε στο καλντερίμι που βρίσκουμε εύκολα στην απέναντι μεριά. Κατηφορίζουμε ελαφρά ανάμεσα από πουρνάρια πυκνά, και το καλντερίμι αρχίζει σιγά-σιγά να χαλάει. Πιο κάτω γίνεται μονοπάτι το οποίο είναι καθαρό, και κάπου – κάπου υπάρχουν και υπολείμματα καλντεριμιού.

Από ‘δω και κάτω το μονοπάτι κατηφορίζει με πολλά ζικ-ζακ και σε πολλά σημεία μοιάζει με μεγάλο βαθύ νεροφάγωμα, που αμφιβάλουμε εάν είναι το μονοπάτι. Όμως κάπου – κάπου υπάρχουν τα υπολείμματα του καλντεριμιού και σιγουρευόμαστε ότι είμαστε στο σωστό μονοπάτι. Τελικά, μετά από πολλά ζικ-ζακ και με πορεία σχεδόν προς νότο, φτάνουμε στο υδραγωγείο των Καναλίων όπου και τερματίζει το μονοπάτι.

Από το βιβλίο του Νίκου Χαρατσή
“ΟΔΗΓΟΣ ΠΗΛΙΟΥ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΕΣ”
Διαδρομές σε καλντερίμια και μονοπάτια στο βουνό των Κενταύρων