Μια από τις ωραιότερες διαδρομές του Πηλίου, που ακόμα μένει σχεδόν ανέγγιχτη από βάρβαρες αλλοιώσεις, για να μπορεί να μας μεταφέρει με τρόπο μαγικό σε έναν άλλο κόσμο. Αρχικά ανηφορίζουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι με τη λίμνη Κάρλα στον ορίζοντα, κατόπιν βαδίζουμε σε υπέροχο καλντερίμι μέσα σε δάσος οξιάς και δρυός και τέλος κατηφορίζουμε ανάμεσα σε οργιώδη βλάστηση, για να φτάσουμε στο Βένετο βλέποντας μπροστά μας τη θάλασσα του Αιγαίου.
Στο Βένετο υπάρχουν δύο εστιατόρια-καφενεία στην πλατεία, όμως θα πρέπει να φροντίσουμε για την επιστροφή μας, καθώς δεν έχει συγκοινωνία. Μια λύση είναι να καλέσουμε ταξί από τα Κανάλια (τηλ. ) ή το Κεραμίδι (τηλ. ). Μια άλλη είναι να διανυκτερεύσουμε στο χωριό, όπου υπάρχει πλέον εκτός από εστιατόριο και ξενώνας (Apartments Veneto) -(αν έχουμε εξοπλισμό για κατασκήνωση προσφέρεται ο χώρος του παλιού Δημοτικού Σχολείου)- έτσι ώστε την επομένη μέρα να συνεχίσουμε από Βένετο προς Κεραμίδι, ή Καμάρι ή το Πουρί, ή ακόμα να κατευθυνθούμε προς Μονή Φλαμουρίου - Άνω Κερασιά, για να επιστρέψουμε στο Βόλο με το ΚΤΕΛ από Κάτω Κερασιά. Στη μονή Φλαμουρίου μπορούν επίσης να διανυκτερεύσουν ολιγάριθμοι επισκέπτες (μόνο άνδρες καθώς η μονή είναι άβατο).
Η Σουβάλα
Η αρχή της διαδρομής μας είναι 150 μέτρα από την έξοδο των Καναλίων στην άσφαλτο που πάει προς Κερασιά. Ακολουθούμε χωματόδρομο προς τα αριστερά, με κατεύθυνση ανατολική. Στην αρχή του δρόμου υπάρχει παλιά ασβεσταριά και ορειβατική πινακίδα προς ''Βένετο''. Αφήνουμε αριστερά μας κτιριακές εγκαταστάσεις που ανήκουν στο μετόχι Αγίου Νικολάου της μονής Φλαμουρίου και αμέσως μετά σε διασταύρωση πάμε δεξιά και περνούμε μικρό ρέμα. Σε νέα διασταύρωση πάμε ευθεία ανατολικά βαδίζοντας δίπλα σε μια σειρά από λεύκες, αφήνουμε αριστερά μας νερόλακκο (η περιοχή λέγεται Βάνια) και ανηφορίζουμε σε ξέφωτο, όπου πάμε στο όριο της βλάστησης αριστερά, ακολουθώντας εμφανές μονοπάτι, που ανηφορίζει ελισσόμενο στη ράχη ανάμεσα σε θαμνώδη βλάστηση με πουρνάρια κυρίως. Αριστερά μας έχουμε μεγάλη ρεματιά, ενώ αν σταθούμε να κοιτάξουμε πίσω μας, βλέπουμε τη λίμνη Κάρλα.
Η λίμνη Κάρλα από το μονοπάτι
Περνούμε από ξέφωτο-παρατημένο μαντρί και πιο πάνω υπάρχει αριστερά μας κολονάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (349 μ.). Μπροστά μας λίγο δεξιότερα φαίνονται στην πλαγιά απότομα κομμένα βράχια. Το μονοπάτι περνάει μπροστά από τη βάση τους και σε λίγο συναντούμε και τριάντα μέτρα καλντερίμι. Μετά το καλντερίμι (προσοχή), υπάρχει διασταύρωση μονοπατιών, όπου δεν πάμε ευθεία αλλά αριστερά ανηφορικά. Συναντώντας και άλλα τμήματα καλντεριμιού, βγαίνουμε σε ξέφωτο, όπου τερματίζει δύσβατος αγροτικός δρόμος. Τον ακολουθούμε προς τα πάνω και μετά από εκατό μέτρα ξαναβρίσκουμε το μονοπάτι αριστερά βορειοανατολικά.
Ανηφορίζοντας συνεχώς σε πετρώδες έδαφος, βγαίνουμε πιο πάνω πάλι στο δρόμο και τον ακολουθούμε. Το μονοπάτι διατηρείται λίγα μέτρα δεξιότερα από το δρόμο για αρκετό διάστημα, και μπορούμε εναλλακτικά να βαδίσουμε εκεί. O δρόμος παραπάνω τέμνει ένα γκρεμισμένο τείχος, αγνώστων στοιχείων. Πιο πάνω βλέπουμε μέσα στο δρόμο για τριάντα μέτρα καλντερίμι.
Ανοιξιάτικο τοπίο στη διαδρομή Κανάλια - Βένετο
Λίγο παραπάνω, ο δρόμος περνάει δίπλα από νερόλακκο (σουβάλα Μανώλη). Στην επάνω (βόρεια) μεριά της σουβάλας καταλήγει μονοπάτι που έρχεται από τα Άνω Κανάλια. Η αρχή του βρίσκεται σε μια φουρκέτα που κάνει η άσφαλτος λίγο πάνω από τα Κανάλια πηγαίνοντας προς Κεραμίδι, εκατό μέτρα ανατολικότερα από το καλντερίμι Κανάλια-Κεραμίδι που διασχίζει την άσφαλτο εκεί κοντά. Ετσι θα μπορούσαμε, αν θέλαμε, να επιστρέφαμε από εκεί ξανά πίσω στα Κανάλια κάνοντας ένα κύκλο
Η σουβάλα Μανώλη
Για το Βένετο όμως συνεχίζουμε να βαδίζουμε στον χωματόδρομο προς τα βορειοανατολικά. Είμαστε πλέον μέσα σε ωραίο δάσος με δρυς και οξιές. Σε λίγο βλέπουμε αριστερά από το δρόμο πινακίδες (προσοχή). Η πινακίδα που έδειχνε προς Βένετο στο σημείο αυτό, έχει δυστυχώς αφαιρεθεί. Εδώ φεύγουμε λοξά αριστερά και βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού (τα πρώτα λίγα μέτρα ήταν λιθόστρωτο, αλλά το χάλασαν) και ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια. Βαδίζοντας για μία ώρα εναλλάξ σε μονοπάτι και καλντερίμι, φθάνουμε στην τοποθεσία Χωράφι της Γιάνναινας. Εδώ ενωνόμαστε με την διαδρομή Άνω Κερασιά-Βένετο που έρχεται λοξά από δεξιά μας και πλέον βαδίζουμε συνεχώς σε καλντερίμι σε άριστη κατάσταση σε ένα παραδεισένιο σκηνικό, ανέγγιχτο και αυθεντικό. Η μαγεία του Πηλίου δεν περιγράφεται με λόγια, πρέπει να τη ζήσει κανείς περπατώντας σε τέτοια μέρη, όσα απέμειναν ακόμα πριν περάσει κάποια μπουλντόζα για να τα τραυματίσει ανεπανόρθωτα.
Το καλντερίμι μέσα στο δρυοδάσος
Κατεβαίνοντας έχουμε στα δεξιά μας μεγάλη ρεματιά, το Κακόρεμα. Συναντούμε αγροτικό δρόμο όπου πάμε δεξιά κατηφορικά και μετά από 150 μέτρα (προσοχή) ξαναβρίσκουμε αριστερά το μονοπάτι. Η πορεία μας πλέον έχει γίνει σχεδόν βόρεια. Πλησιάζοντας στο Βένετο, με δυσκολία μπορούμε να βαδίσουμε ανάμεσα από την οργιώδη βλάστηση.
Καλντερίμι κοντά στο Βένετο
Το καλντερίμι δεν χάνεται όμως, παραμένει βατό και τελικά φθάνουμε στα πρώτα σπίτια. Στρίβουμε αριστερά στον τσιμενταρισμένο δρόμο, περνάμε από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και σε λίγο φθάνουμε στην πλατεία, που είναι δεξιά κάτω από το δρόμο. Ιδανικό τελείωμα για την πορεία μας, σε ένα μέρος που διατηρεί ατόφια την ατμόσφαιρα του χωριού, χωρίς τη συνήθη τουριστική αξιοποίηση.
Το χωριό Βένετο
