Περιηγηθείτε στο Κεραμίδι και επισκεφθείτε τα καταστήματα, την πλατεία και πολλά άλλα. Κάντε συχνές στάσεις για να βγάλετε φωτογραφίες στο δρόμο και απολαύστε ενδιαφέροντα σχόλια από τους κατοίκους.
Οι γιαγιάδες συνηθίζουν ακόμη να βγάζουν τις καρέκλες στο πλακόστρωτο για κουβεντούλα με τη γειτόνισσα, ενώ τα παιδιά, μένουν ως αργά στα σοκάκια χαλώντας τον κόσμο με τις φωνές τους.
Μια μέρα στο Κεραμίδι λοιπόν.
Ανοίξτε τους χάρτες και χαράξτε πορεία… Ξεχάστε την πεπατημένη και ετοιμαστείτε για τόπους άγνωστους που μπορεί γεωγραφικά μεν να υπάγονται στο Πήλιο, στην ουσία όμως δεν έχουν καμιά οδική σύνδεση με τα υπόλοιπα διάσημα χωριά.
Εκτός από την καλή διάθεση πάρτε μαζί τα κιάλια, τη μάσκα και το μαγιό σας, αλλά και τα πεζοπορικά σας παπούτσια. Ο τόπος κρύβει πολλές εκπλήξεις!
Στο βορειοανατολικότερο άκρο του Νομού Μαγνησίας, στο σημείο που το Πήλιο δίνει τη σκυτάλη στο άγνωστο βουνό Μαυροβούνι, αντίκρυ στο γαλάζιο του Αιγαίου, συναντάμε το χωριό Κεραμίδι.
Η διαδρομή για να φτάσει κάποιος μέχρι εδώ είναι διαφορετική από αυτήν που συνήθως ακολουθούμε για να πάμε στα υπόλοιπα χωριά του Πηλίου.
Στον κόμβο του Βελεστίνου αφήνουμε την εθνική οδό και οδηγούμε προς το χωριό Κανάλια (προσοχή, οι πινακίδες στο σημείο αυτό είναι ελλιπείς και εύκολα μπορεί να μπερδευτεί ο οδηγός).
Σύντομα θα συναντήσουμε τη γαλάζια επιφάνεια της αναγεννημένης λίμνης Κάρλα, θα προσπεράσουμε το χωριό Κανάλια και θα ξεκινήσουμε να σκαρφαλώνουμε στα πρανή του βουνού
Στο βόρειο-ανατολικό άκρο του νομού Μαγνησίας, στα όρια μεταξύ Πηλίου- Μαυροβουνίου και σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, βρίσκεται ένα από τα λιγότερο γνωστά αλλά εξίσου μαγευτικά χωριά του Πηλίου, το υπέροχο Κεραμίδι.
Ένα γραφικότατο μέρος, με το Αιγαίο να απλώνεται στα πόδια του και τη Χαλκιδική να διακρίνεται στο βάθος του ορίζοντα, συνδυάζει μοναδικά το βουνό (υψόμετρο 300 μ.) με τη θάλασσα (απόσταση 5 χλμ.).
Το Κεραμίδι είναι παλαιό χωριό, με 700 περίπου μόνιμους κατοίκους, που το καλοκαίρι διπλασιάζονται με τους επισκέπτες, αποτελεί μαζί με το κοντινό χωριό Βένετο, την μια από τις τέσσερις εναπομείναντες κοινότητες του νομού Μαγνησίας. Στα παλαιότερα σπίτια του διακρίνουμε υλικά αρχαίων ναών ενσωματωμένα στην κατασκευή.
Η καρδιά του χωριού χτυπά στην πλατεία Λέοντος Μελά -γνωστή κατά τους παλιούς και ως «Αλωνάκι»-, με τα πανύψηλα πλατάνια και τα τριγύρω μαγαζάκια. Τα παραδοσιακά ταβερνάκια-καφενέδες λειτουργούν χειμώνα-καλοκαίρι και βγάζουν τα τραπεζάκια τους ολόγυρα της πλατείας όταν ο καιρός το επιτρέπει. Ακριβώς δίπλα, βρίσκεται ο ναός του Αγίου Γεωργίου, ρυθμού βασιλικής, με χαγιάτι γύρω-γύρω, σκεπή από πλάκα και χρονολογία θεμελίωσης το 1787, και το κτίριο του σχολείου με το λιθόστρωτο προαύλιο τα λυγερά κυπαρίσσια και την υπέροχη θέα, από εκεί μπορείς να δεις σχεδόν όλο το Αιγαίο. Σε μικρή απόσταση από την πλατεία, φτάνετε στο μικρό, αλλά ενδιαφέρον Εκκλησιαστικό Μουσείο. Ακολουθώντας τα καλντερίμια που ξεκινούν ακτινωτά από το κέντρο του χωριού, θα περιηγηθείτε για λίγο στις παραδοσιακές γειτονιές. Μια βόλτα άκρως ενδιαφέρουσα, καθώς το χωριό διατηρεί την οικιστική του ταυτότητα και δεν έχει μεταμορφωθεί, όπως πολλά χωριά του Πηλίου, σε τουριστικό προορισμό. Οι γιαγιάδες συνηθίζουν ακόμη να βγάζουν τις καρέκλες στο πλακόστρωτο για κουβεντούλα με τη γειτόνισσα, ενώ τα παιδιά, μένουν ως αργά στα σοκάκια χαλώντας τον κόσμο με τις φωνές τους.
Σε απόσταση 5 χλμ. από το χωριό, τον επισκέπτη περιμένουν τρεις συναρπαστικές θαλασσινές αγκαλιές στις οποίες υπάρχουν και οι αντίστοιχοι οικισμοί.
Το υπέροχο Καμάρι με τα μεγάλα πλατάνια και το δροσερό ρεματάκι. Σε κοντινή απόσταση από το Καμάρι βρίσκεται η Αγριελιά με το αλιευτικό της καταφύγιο. Στη διαδρομή από το Κεραμίδι προς το Καμάρι, στρίβοντας αριστερά προς Αγιόκαμπο, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να επισκεφτεί τον Αη-Γιάννη, μια υπέροχη παραλία πνιγμένη στο βότσαλο.
