Μια λίμνη που κάποιοι, στο όνομα της άστοχης ανάπτυξης, θέλησαν πριν 60 χρόνια να την εξαφανίσουν, στερώντας από τον Θεσσαλικό κάμπο ολόκληρο τον υδροφόρο ορίζοντα του.

Ένα βουνό (Μαυροβούνι) που σίγουρα δεν αποτελεί γνωστό χειμερινό τουριστικό προορισμό.

Μια περιοχή που την τιμάμε κυρίως για τα τσίπουρα και τους μεζέδες της.

Όμως η περιοχή αυτή έχει τεράστια ιστορία, το βουνό αυτό κρατάει μυστικά μόνο για περίεργους από κούνια και η λίμνη αυτή δίνει ζωή και πλούτο σε ολόκληρο τον κάμπο.

Αυτή η άλλη Ελλάδα ζει ακόμα δίπλα στους δρόμους της βιασύνης και της πολυασχολίτιδας, αναπνέει γεμάτη υγεία, ανθίζει με χαμόγελο και μαραίνεται υπερήφανα μέσα σε απίθανα χρώματα που ομορφαίνουν τις εποχές, όπως τούτη την εποχή που τις μέρες της μετράμε.

Πάμε στις όχθες της Κάρλας να συναντήσουμε ψιλόλιγνα λιμνοπούλια.

Αφήνοντας τους κύριους δρόμους κατευθυνόμαστε προς την λίμνη Κάρλα (αρχ. Βοιβηίς) και το χωριό Κανάλια. Αξίζει μια στάση στον βυζαντινό ναό του Αγ. Νικολάου (τέλη 12ου αι.) και μια βόλτα στο ανάχωμα της λίμνης Κάρλας. Αυτή την εποχή δεν λείπουν οι Αργυροπελεκάνοι, οι Φαλαρίδες, τα Σφυριχτάρια, οι Χουλιαρομύτες, οι Κορμοράνοι και πολλά άλλα παρυδάτια πουλιά που κυρίως στις απογευματινές ώρες μαζεύονται στις όχθες για φαγητό και συναναστροφή.

Εδώ στο χωριό Κανάλια βρίσκεται και το πολύ ενδιαφέρον μουσείο Λιμνιαίου Πολιτισμού (ΚΕ.ΜΕ.ΒΟ.) που στεγάζεται σε παλιό κινηματογράφο.

Από τα Κανάλια ο δρόμος ανηφορίζει προς τα χωριά Βένετο (Βόρειο Πήλιο) και Κεραμίδι (όρια Μαυροβουνίου και Βορείου Πηλίου). Ένας γειτονικός στην περιοχή δρόμος οδηγεί στην Κερασιά με το δίτοξο πέτρινο γεφύρι.

Πάμε στη Κερασιά με τις περισσότερες και σπανιότερες αυτοφυείς άγριες ορχιδέες της Ευρώπης.

Εδώ στεγάζεται και το Κέντρο Έρευνας και Προστασίας της αυτοφυούς ορχιδέας σε συνεργασία με το εργαστήριο Ανθοκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από τα τέλη του Μάρτη μέχρι και τα μέσα του Μάη η ευρύτερη περιοχή γίνεται ο παράδεισος των φίλων και παρατηρητών της άγριας ορχιδέας μιας και έχουν καταγραφεί 107 είδη, πολλά από τα οποία είναι εξαιρετικά σπάνια.

Η ανάβαση από τον ασφαλτόδρομο στην ιστορική Πάνω Κερασιά (καταστράφηκε εξ ολοκλήρου από τους Γερμανούς στην κατοχή), είναι τελείως απαραίτητη αφού και το χωριό αλλά και ο χωμάτινος δασικός δρόμος που φεύγει προς το μεταβυζαντινό μοναστήρι του Φλαμουρίου βρίσκονται στο ομορφότερο τοπίο του Β. Πηλίου.

Το βυζαντινό μοναστήρι του Φλαμουριού, που δραπέτευσε από τον Άθω για να χωθεί στα δάση του Μαυροβουνίου.

Δάση από τεράστιες καστανιές, βελανιδιές και πλατάνια, ρεματιές με νερά και μια αίσθηση ότι κάπου μέσα από τις φυλλωσιές θα ξεπροβάλλει η μορφή του σοφού Κένταυρου Χείρωνα, δάσκαλου του Ασκληπιού και μέντορα του Αχιλλέα.

Μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες και μόνο με 4Χ4 αξίζει η διαδρομή Κάτω Κερασιά-Μονή Σουρβιάς.

Οι πιο αξιόλογες πεζοπορικές διαδρομές της ευρύτερης περιοχής είναι:

• Άνω Κερασιά-Μοναστήρι Φλαμουριού: 2 ώρες (μονοπάτι –αγροτικός). Για όσους επιθυμούν μικρότερη διαδρομή : θέση Σταυρός, όπου και σταματάει ο χωματόδρομος, Μονή Φλαμουριού 25΄

• Άνω Κερασιά – Μοναστήρι Σουρβιάς :2 ώρες και 40΄(μονοπάτι-αγροτικός)

• Άνω Κερασιά – Βένετο :2 ώρες και 30΄(δασικός-μονοπάτι-λιθόστρωτο)

• Μονή Φλαμουριού- Βένετο : 2 ώρες και 20΄(μονοπάτι-λιθόστρωτο)

• Βένετο – Παλιά Μιτζέλα-Πουρί: 9 ώρες και 30΄(μονοπάτι-λιθόστρωτο-αγροτικός)

• Μονή Σουρβιάς – Γεφύρι Καρυάς- Μακρυνίτσα:5 ώρες (μονοπάτι-λιθόστρωτο-αγροτικός)

• Κανάλια –Κεραμίδι: 4 ώρες (μονοπάτι-άσφαλτος-λιθόστρωτο)

• Γλαφυρά (Κάπουρνα) – Λίμνη Κάρλα : 1 ώρα και 30΄(αγροτικός-λιθόστρωτο)

Μόλις 1,5 χιλ. από τον Βόλο στα Πευκάκια βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Δημητριάδος της πόλης που ίδρυσε τον 3ο αι. π.Χ. ο Δημήτριος ο Πολιορκητής.

Η αυλαία πέφτει στα χωριά της Κάρλας και σίγουρα στα γνωστά τσιπουράδικά της, αφού βέβαια πριν θα έχουμε επισκεφθεί και ξεναγηθεί στα τόσα αξιοθέατά της.