Οι Καρλιώτες είναι ένας λαός με πλούσια ιστορία από τα βάθη των αιώνων. Ένας λαός που έχει περάσει πολλές δυσκολίες, πολύ εργατικός και δραστήριος.
Ιστορία
Στο Βόρειο τμήμα της Βοιβηίδας κατοικούσαν σύμφωνα με τη μυθολογία οι Κένταυροι και οι Λαπίθες που μας είναι γνωστοί από τη σύγκρουση μεταξύ τους, την Κενταυρομαχία.
Στην περιοχή ο Ηρακλής έρχεται για να κάνει αποξηραντικά έργα ανοίγοντας ένα κανάλι προς τα Τέμπη.
Από την περιοχή θα ξεκινήσει για την Κολχίδα η Αργώ των Αργοναυτών.
Ο Εύμηλος, γιος του ΄Αδμητου, βασιλιά των Φερών, με 11 πλοία από τις πόλεις Φερές, Βοίβη, Γλαφυρές και Ιωλκό θα ξεκινήσει για τον Τρωϊκό πόλεμο. Στην Τροία πολέμησε και ο Πρόθοος με 40 πλοία , βασιλιάς του Πηνειού και του Πηλίου, της Βόρειας και Ανατολικής Κάρλας και ο Φιλοκτήτης, βασιλιάς της Μελίβοιας, ξακουστός για την ευστοχία του στο τόξο.
Ο θεός Απόλλων περνάει 9 χρόνια στην περιοχή βόσκοντας τα κοπάδια του ΄Αδμητου, τιμωρημένος από τους θεούς, και εδώ συνάντησε τη Δάφνη που κυνηγώντας την για να ξεφύγει παρακάλεσε το Δία και τη μεταμόρφωσε στο δένδρο δάφνη.
Εδώ ο Απόλλων είδε τη βασιλοπούλα Κορωνίδα, κόρη του βασιλιά Φλεγύα, της παραλίμνιας πόλης Λακέρειας και από το σμίξιμό τους γεννήθηκε ο Ασκληπιός.
Στην περιοχή της Κάρλας ήρθε και ο Θησέας , φίλος του βασιλιά των Λαπιθών Πειρίθου και τέλος περνούσαν οι Αμαζόνες καθώς κατέβαιναν για να χτυπήσουν το βασίλειο των Αθηνών καθώς ο Πλούταρχος αναφέρει ότι δυτικά της λίμνης στο όρος Κυνός Κεφαλαί, έδειχναν τάφους των Αμαζόνων.
Στον Καιρό της λίμνης ...
Η λίμνη Κάρλα με τα άφθονα ψάρια της υπήρξε ένας χώρος ανάπτυξης ενός μοναδικού, παραδοσιακού τρόπου ζωής χωρισμένοι σε ομάδες από δύο έως πέντε άτομα. Πήγαιναν με τις βάρκες τους βόρεια, προς τα μέρη της Λάρισας. Εκεί, σε ρηχά νερά, βάθους ενός μέτρου περίπου, κατασκεύαζαν στρογγυλές καλύβες από καλάμια και ραγάζια (ψάθα) πάνω στην επιφάνεια της λίμνης. Η δομή της καλύβας και ο τρόπος κατασκευής δεν συναντάται σήμερα σε άλλη λίμνη στην Ελλάδα. Μέχρι το 1962, που αποξηραίνεται η Κάρλα, υπήρχε πάνω στα νερά της ένας ολόκληρος λιμναίος οικισμός με 100 και πλέον καλύβες, μια παράξενη πολιτεία του νερού που οι κάτοικοί της ήταν μόνο άντρες.
Μέσα σ’ αυτές τις καλύβες ζούσαν οι Καναλιώτες κατά ομάδες. Επέστρεφαν στο χωριό, στα σπίτια τους, σε τακτά χρονικά διαστήματα για δύο μέρες (συνήθως εναλλάξ ανά δεκαπενθήμερο) και ξαναγύριζαν πίσω στη λίμνη. Απ’ το χωριό έφευγαν κάθε χρόνο αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο και γύριζαν πίσω λίγο πριν το Πάσχα (την Κυριακή των Βαΐων). Περνούσαν ολόκληρο το χειμώνα μέσα στη λίμνη, πάνω στο νερό της. Για ένα μήνα κάθε χρόνο, στην καρδιά της άνοιξης, απαγορευόταν η αλιεία στη λίμνη, με νόμο, για λόγους αναπαραγωγής των ψαριών. Το διάστημα αυτό το έλεγαν «απεργία».
Η ζωή των Καναλιωτών ψαράδων αναπτυσσόταν στα όρια μιας τεράστιας έκτασης με καλαμιές, μέσα στο νερό, που στέγαζε δεκάδες καλύβες με την περιοχή επικράτειάς της η καθεμιά. Πρόκειται για μια μοναδική, ανδρική κατά κανόνα, κοινωνία στην οποία οι γυναίκες δεν είχαν θέση.
Στα νεότερα χρόνια ...
Παρ' ότι υπήρξε μεγάλη επιρροή από την Ανατολική Ρωμυλία, την Ιωνία, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Ελλάδας, ακόμα και μετανάστευση για διάφορους λόγους από και προς τα χωριά της Κάρλας, οι Καρλιώτες κατάφεραν να διατηρήσουν αναλλοίωτα τα περισσότερα τοπικά χαρακτηριστικά τους.
Χαρακτηριστικά, στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς ή στον τρόπο που έκαναν κάποια πράγματα. Γελαστοί, αισιόδοξοι, ιδιότυποι, φιλόξενοι, διαφορετικοί, αγαπητοί! Οι Καρλιώτες είναι μοναδικοί άνθρωποι και αξίζει να τους γνωρίσετε από κοντά!